The best science for better lives Explore our Series Commissioned by our editors, The Lancet Oncology’s Series include two or more papers that take an in-depth look at a topic of special interest to explore new thinking within and advance the field of oncology. Explore our recent clinical and global health Series: •Cancer Care in South Asian Association for Regional Cooperation (SAARC) Countries, December, 2024 •Head and neck cancer, July, 2024 •Theranostics, June, 2024 www.thelancet.com/series/oncology
Volume 26 · Issue 1 · January 2025 www.thelancet.com/oncology Comment Evidence for reducing the number of cycles of immune checkpoint inhibitors See page 9 Articles CTX130, a novel CAR T-cell therapy, in patients with relapsed or refractory T-cell malignancies See page 110 Policy Review The changing global landscape of national cancer control plans See page e46
WSKAZANIA Produkt leczniczy PADCEV w skojarzeniu z pembrolizumabem jest wskazany w pierwszej linii leczenia raka urotelialnego nieresekcyjnego lub z przerzutami u dorosłych pacjentów, którzy kwalifikują się do chemioterapii opartej na pochodnych platyny1. Produkt leczniczy PADCEV jest wskazany w monoterapii raka urotelialnego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami u dorosłych pacjentów, którzy otrzymali wcześniej chemioterapię opartą na pochodnych platyny i inhibitor receptora programowanej śmierci komórki 1 lub inhibitor ligandu programowanej śmierci komórki 11. CI – przedział ufności; HR – współczynnik ryzyka; mOS – mediana przeżycia całkowitego; PD-1 – inhibitor receptora programowanej śmierci komórki 1; PD-L1 – inhibitor ligandu programowanej śmierci komórki 1. Referencje: 1. Charakterystyka Produktu Leczniczego PADCEV. 2. Powles T et al. Enfortumab vedotin in previously treated advanced urothelial carcinoma. N Engl J Med 2021; 384(12): 1125-1135. MAT-PL-PAD-2024-00077 | Październik 2024 PADCEV to innowacyjne leczenie ukierunkowane na nektynę-4, wydłużające mOS do 12,9 miesięcy u pacjentów, którzy otrzymali wcześniej chemioterapię zawierającą platynę i inhibitor PD-1 lub PD-L1 w porównaniu ze standardową chemioterapią wybraną przez badacza (mOS, 12,9 vs 9 miesięcy; HR = 0,70, 95% CI: 0,56–0,89; p = 0,001)1,2. W MIEJSCOWO ZAAWANSOWANYM LUB PRZERZUTOWYM RAKU UROTELIALNYM Z LEKIEM PADCEV W PORÓWNANIU ZE STANDARDOWĄ CHEMIOTERAPIĄ WYBRANĄ ZGODNIE Z DECYZJĄ BADACZA WYBIERZ KURS NA DŁUŻSZE ŻYCIE
Informacja o leku Niniejszy produkt leczniczy będzie dodatkowo monitorowany. Umożliwi to szybkie zidentyfikowanie nowych informacji o bezpieczeństwie. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane. Aby dowiedzieć się, jak zgłaszać działania niepożądane – patrz punkt 4.8. Charakterystyki Produktu Leczniczego (ChPL). Nazwa produktu leczniczego: Padcev 20 mg proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji, Padcev 30 mg proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji. Skład jakościowy i ilościowy: Jedna fiolka proszku do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji zawiera 20 mg enfortumabu wedotyny (Padcev 20 mg) albo 30 mg enfortumabu wedotyny (Padcev 30 mg). Po rekonstytucji każdy ml roztworu zawiera 10 mg enfortumabu wedotyny. Enfortumab wedotyny składa się z w pełni ludzkiego przeciwciała IgG1 kappa, sprzężonego ze środkiem niszczącym mikrotubule, monometylo aurystatyną E (ang. Monomethyl Auristatin E, MMAE) za pośrednictwem maleimidokaproilo walino-cytrulinowego łacznika rozszczepianego przez proteazę. Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1 ChPL. Postać farmaceutyczna: Proszek do sporządzania koncentratu roztworu do infuzji. Wskazania do stosowania: Produkt leczniczy Padcev w skojarzeniu z pembrolizumabem jest wskazany w pierwszej linii leczenia raka urotelialnego nieresekcyjnego lub z przerzutami u dorosłych pacjentów, którzy kwalifikują się do chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Produkt leczniczy Padcev jest wskazany w monoterapii raka urotelialnego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami u dorosłych pacjentów, którzy otrzymali wcześniej chemioterapię opartą na pochodnych platyny i inhibitor receptora programowanej śmierci komórki 1 lub inhibitor ligandu programowanej śmierci komórki 1 (patrz punkt 5.1 ChPL). Dawkowanie i sposób podawania: Leczenie produktem leczniczym Padcev powinien rozpocząć i nadzorować lekarz mający doświadczenie w stosowaniu terapii przeciwnowotworowych. Przed rozpoczęciem leczenia należy zapewnić dobry dostęp żylny (patrz punkt 4.4 ChPL). Dawkowanie: Zalecana dawka enfortumabu wedotyny w monoterapii wynosi 1,25 mg/kg mc. (maksymalnie do 125 mg u pacjentów o masie ciała ≥ 100 kg) i podaje się ją we wlewie dożylnym przez 30 minut w 1., 8. i 15. dniu 28-dniowego cyklu do czasu progresji choroby lub wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności. Zalecana dawka enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem wynosi 1,25 mg/kg mc. (maksymalnie do 125 mg u pacjentów o masie ciała ≥ 100 kg) i podaje się ją we wlewie dożylnym przez 30 minut w 1. i 8. dniu każdego trzytygodniowego (21-dniowego) cyklu do czasu progresji choroby lub wystąpienia niemożliwych do zaakceptowania objawów toksyczności. Zalecana dawka pembrolizumabu to 200 mg co 3 tygodnie albo 400 mg co 6 tygodni podawana we wlewie dożylnym przez 30 minut. Jeżeli oba leki są podawane tego samego dnia, pacjenci powinni otrzymać pembrolizumab po enfortumabie wedotyny. Dodatkowe informacje na temat dawkowania pembrolizumabu, patrz ChPL pembrolizumabu. Zalecane zmniejszenie dawki enfortumabu wedotyny w przypadku działań niepożądanych znajduje się w poniższej tabeli (Tabela 1): Stopień zmniejszenia dawki Dawka początkowa 1,25 mg/kg mc. do 125 mg Pierwsze zmniejszenie dawki 1,0 mg/kg mc. do 100 mg Drugie zmniejszenie dawki 0,75 mg/kg mc. do 75 mg Trzecie zmniejszenie dawki 0,5 mg/kg mc. do 50 mg Modyfikacje dawki: Informacja o przerwaniu, zmniejszeniu i odstawieniu dawki enfortumabu wedotyny u pacjentów z rakiem urotelialnym miejscowo zaawansowanym lub z przerzutami znajduje się w poniższej tabeli (Tabela 2): Działanie niepożądane Nasilenie* Modyfikacja dawki* Reakcje skórne Podejrzewany zespół Stevensa-Johnsona (ang. Stevens-Johnson Syndrome, SJS) lub martwica toksyczno-rozpływna naskórka (ang. Toxic Epidermal Necrolysis, TEN), lub zmiany pęcherzowe Natychmiast wstrzymać podawanie i objąć pacjenta opieką specjalistyczną Potwierdzony SJS lub TEN; stopień 4. lub nawracający stopień 3. Zakończyć leczenie Pogorszenie stopnia 2. Stopień 2. z gorączką Stopień 3. • Wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤ 1 • Rozważyć objęcie pacjenta opieką specjalistyczną • Wznowić podawanie w tej samej dawce lub rozważyć zmniejszenie dawki o jeden stopień (patrz Tabela 1) Hiperglikemia Glikemia > 13,9 mmol/l (> 250 mg/dl) • Wstrzymać podawanie, dopóki zwiększone stężenie glukozy nie zmniejszy się do wartości ≤ 13,9 mmol/l (≤ 250 mg/dl) • Wznowić leczenie w tej samej dawce Nieinfekcyjne zapalenie płuc/śródmiąższowa choroba płuc (ang. interstitial lung disease, ILD) Stopień 2. Wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤1., następnie wznowić podawanie w tej samej dawce lub rozważyć zmniejszenie dawki o jeden stopień (patrz Tabela 1) Stopień ≥ 3. Zakończyć leczenie Neuropatia obwodowa Stopień 2. • Wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤ 1. • W przypadku pierwszego wystąpienia wznowić leczenie w tej samej dawce • W przypadku nawrotu wstrzymać podawanie do uzyskania stopnia ≤ 1., a następnie wznowić leczenie w dawce zmniejszonej o jeden stopień (patrz Tabela 1) Stopień ≥ 3. Zakończyć leczenie * Toksyczności oceniano według Wspólnych Kryteriów Terminologii Zdarzeń Niepożądanych National Cancer Institute (ang. National Cancer Institute Common Terminology Criteria for Adverse Events; NCI-CTCA), wersja 5,0, zgodnie z którymi stopień 1. oznacza nasilenie łagodne, stopień 2. umiarkowane, stopień 3. ciężkie, a stopień 4. zagrażające życiu. Specjalne grupy pacjentów: Pacjenci w podeszłym wieku: Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów w wieku ≥ 65 lat (patrz punkt 5.2 ChPL). Zaburzenia czynności nerek: Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi [klirens kreatyniny (ang. Creatinine Clearance, CrCL) > 60-90 ml/min], umiarkowanymi (CrCL 30-60 ml/min) ani ciężkimi (CrCL 15- < 30 ml/min) zaburzeniami czynności nerek. Enfortumabu wedotyny nie oceniano u pacjentów ze schyłkową niewydolnością nerek (CrCL < 15 ml/min) (patrz punkt 5.2 ChPL). Zaburzenia czynności wątroby: Nie ma konieczności dostosowania dawki u pacjentów z łagodnymi zaburzeniami czynności wątroby [bilirubina całkowita od 1 do 1,5 × górnej granicy normy (GGN) i dowolna aktywność aminotransferazy asparaginianowej (AST) lub bilirubina całkowita ≤ GGN i AST > GGN]. Enfortumab wedotyny oceniano tylko w ograniczonej grupie pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby. Należy spodziewać się, że zaburzenia czynności wątroby zwiększają ogólnoustrojową ekspozycję na MMAE (lek cytotoksyczny); dlatego też należy ściśle monitorować pacjentów w kierunku potencjalnych działań niepożądanych. Ze względu na niewielką liczbę danych dotyczących pacjentów z umiarkowanymi i ciężkimi zaburzeniami czynności wątroby nie można podać konkretnych zaleceń dotyczących dawkowania (patrz punkt 5.2 ChPL). Dzieci i młodzież: Stosowanie enfortumabu wedotyny u dzieci i młodzieży nie jest właściwe we wskazaniu leczenie raka urotelialnego miejscowo zaawansowanego lub z przerzutami. Sposób podawania: Produkt leczniczy Padcev podaje się dożylnie. Zalecana dawka musi być podawana we wlewie dożylnym przez 30 minut. Enfortumabu wedotyny nie można podawać we wstrzyknięciu dożylnym ani w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus). Instrukcja dotycząca rekonstytucji i rozcieńczenia produktu leczniczego przed podaniem, patrz punkt 6.6 ChPL. Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1 ChPL. Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania: Identyfikowalność: W celu poprawienia identyfikowalności biologicznych produktów leczniczych należy dokładnie odnotować nazwę i numer serii podawanego produktu. Reakcje skórne: Reakcje skórne związane z podawaniem enfortumabu wedotyny są wynikiem jego wiązania do nektyny-4 ulegającej ekspresji w skórze. W przypadku wystąpienia gorączki lub objawów grypopodobnych, które mogą być pierwszymi objawami ciężkiej reakcji skórnej, należy obserwować pacjentów. Donoszono o występowaniu reakcji skórnych o nasileniu łagodnym do umiarkowanego w związku ze stosowaniem enfortumabu wedotyny, głównie w postaci wysypki plamisto-grudkowej. Częstość występowania reakcji skórnych była większa, gdy enfortumab wedotyny podawano w skojarzeniu z pembrolizumabem w porównaniu do enfortumabu wedotyny podawanego w monoterapii (patrz punkt 4.8 ChPL). U pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny występowały również skórne działania niepożądane o ciężkim nasileniu, w tym SJS i TEN, ze skutkiem śmiertelnym, głównie w trakcie pierwszego cyklu leczenia. Należy monitorować pacjentów w kierunku reakcji skórnych, począwszy od pierwszego cyklu i przez cały czas leczenia. W przypadku wystąpienia reakcji skórnych o nasileniu łagodnym do umiarkowanego można rozważyć odpowiednie leczenie, takie jak miejscowe podawanie kortykosteroidów i podawanie leków przeciwhistaminowych. W razie podejrzenia SJS lub TEN, lub w przypadku wystąpienia zmian pęcherzowych należy natychmiast wstrzymać leczenie i objąć pacjentów opieką specjalistyczną; potwierdzenie histologiczne, w tym rozważenie wykonania kilku biopsji, ma kluczowe znaczenie dla wczesnego rozpoznania, ponieważ diagnoza i interwencja mogą poprawić rokowanie. Należy trwale odstawić produkt leczniczy Padcev w przypadku potwierdzenia SJS lub TEN, reakcji stopnia 4. lub nawracających reakcji skórnych stopnia 3. W przypadku pogorszenia reakcji stopnia 2., wystąpienia reakcji stopnia 2. z gorączką lub wystąpienia reakcji skórnych stopnia 3. należy wstrzymać leczenie do uzyskania stopnia ≤ 1. i rozważyć objęcie pacjentów opieką specjalistyczną. Wznowić leczenie w tej samej dawce lub rozważyć zmniejszenie dawki o jeden stopień (patrz punkt 4.2 ChPL). Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD: U pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny występowało nieinfekcyjne zapalenie płuc/ ILD o ciężkim nasileniu, zagrażające życiu lub prowadzące do zgonu. Częstość występowania nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD, w tym zdarzeń o ciężkim nasileniu, była większa podczas podawania enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem w porównaniu do enfortumabu wedotyny podawanego w monoterapii (patrz punkt 4.8 ChPL). Pacjentów należy monitorować w kierunku przedmiotowych i podmiotowych objawów nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD, takich jak niedotlenienie, kaszel, duszność lub nacieki śródmiąższowe w badaniach radiologicznych. W przypadku zdarzeń stopnia ≥ 2. należy podać kortykosteroidy (np. prednizon lub jego odpowiednik w dawce początkowej 1-2 mg/kg mc./dobę, którą następnie należy stopniowo zmniejszać). Należy wstrzymać leczenie produktem leczniczym Padcev w przypadku nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD stopnia 2. i rozważyć zmniejszenie dawki. Należy zakończyć leczenie produktem leczniczym Padcev w przypadku nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD stopnia ≥ 3. (patrz punkt 4.2 ChPL). Hiperglikemia: Hiperglikemia i kwasica ketonowa cukrzycowa (ang. Diabetic Ketoacidosis, DKA), w tym przypadki zgonów, występowały u pacjentów z cukrzycą w wywiadzie lub bez niej, leczonych enfortumabem wedotyny (patrz punkt 4.8 ChPL). Hiperglikemia występowała częściej u pacjentów z wcześniej istniejącą hiperglikemią lub wysokim wskaźnikiem masy ciała (BMI ≥ 30 kg/m2). Pacjentów ze stężeniem HbA1c ≥ 8% w punkcie wyjściowym wykluczono z badań klinicznych. Przed podaniem dawki i okresowo przez cały czas trwania leczenia zgodnie ze wskazaniami klinicznymi należy monitorować stężenie glukozy u pacjentów z cukrzycą lub narażonych na ryzyko cukrzycy bądź hiperglikemii. Jeżeli stężenie glukozy jest podwyższone, tj. ma wartość > 13,9 mmol/l (> 250 mg/dl), należy odstawić produkt leczniczy Padcev do czasu aż stężenie glukozy nie zmniejszy się do wartości ≤ 13,9 mmol/l (≤ 250 mg/dl) i wdrożyć odpowiednie leczenie (patrz punkt 4.2 ChPL). Ciężkie zakażenia: Donoszono o występowaniu ciężkich zakażeń, takich jak posocznica (w tym przypadków śmiertelnych) u pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny. Podczas leczenia należy ściśle monitorować pacjentów w kierunku pojawienia się ewentualnych ciężkich zakażeń. Neuropatia obwodowa: Podczas podawania enfortumabu wedotyny występowała neuropatia obwodowa, głównie neuropatia obwodowa czuciowa, w tym reakcje stopnia ≥ 3. (patrz punkt 4.8 ChPL). Pacjentów z wcześniej istniejącą neuropatią obwodową stopnia ≥ 2. wykluczono z badań klinicznych. Pacjentów należy monitorować w kierunku wystąpienia objawów lub nasilenia istniejącej neuropatii obwodowej, ponieważ tacy pacjenci mogą wymagać opóźnienia w podawaniu, zmniejszenia dawki lub odstawienia enfortumabu wedotyny (patrz Tabela 1). Produkt leczniczy Padcev należy trwale odstawić w przypadku neuropatii obwodowej stopnia ≥ 3. (patrz punkt 4.2 ChPL). Zaburzenia oka: U pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny występowały zaburzenia oka, głównie zespół suchego oka (patrz punkt 4.8 ChPL). Należy monitorować pacjentów w kierunku zaburzenia oka. W ramach profilaktyki zespołu suchego oka należy rozważyć podawanie sztucznych łez i skierowanie na badanie okulistyczne, jeżeli objawy oczne nie ustąpiły lub uległy pogorszeniu. Wynaczynienie w miejscu podania wlewu: W przypadku wynaczynienia obserwowano uszkodzenie skóry i tkanek miękkich po podaniu enfortumabu wedotyny (patrz punkt 4.8 ChPL). Przed rozpoczęciem podawania produktu leczniczego Padcev należy zapewnić dobry dostęp żylny i w trakcie podawania monitorować możliwe wynaczynienia w miejscu podania wlewu. Jeżeli nastąpi wynaczynienie, należy przerwać wlew i monitorować pacjenta w kierunku wystąpienia działań niepożądanych. Toksyczność dla zarodka lub płodu i antykoncepcja: Kobiety w ciąży należy poinformować o potencjalnym ryzyku dla płodu (patrz punkty 4.6 i 5.3 ChPL). Kobietom w wieku rozrodczym należy zalecić wykonanie testu ciążowego w ciągu 7 dni przed rozpoczęciem leczenia enfortumabem wedotyny, stosowanie skutecznej metody antykoncepcji w trakcie leczenia i przez co najmniej 6 miesięcy od zakończenia leczenia. Zaleca się, aby mężczyźni leczeni enfortumabem wedotyny nie spłodzili dziecka w czasie trwania leczenia i przez co najmniej 4 miesiące od podania ostatniej dawki produktu leczniczego Padcev. Informacja dla pacjenta: Lekarz przepisujący Padcev ma obowiązek omówić z pacjentem ryzyka związane z leczeniem tym produktem leczniczym, w tym z leczeniem skojarzonym z pembrolizumabem. Każdorazowo po przepisaniu leku pacjent powinien otrzymać ulotkę dla pacjenta oraz kartę dla pacjenta. Działania niepożądane: Podsumowanie profilu bezpieczeństwa: Enfortumab wedotyny w monoterapii: Bezpieczeństwo stosowania enfortumabu wedotyny w monoterapii oceniano u 793 pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę enfortumabu wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. w dwóch badaniach fazy I (EV-101 i EV-102), trzech badaniach fazy II (EV-103, EV-201 i EV-203) oraz jednym badaniu fazy III (EV-301) (patrz punkt Działania niepożądane u pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w monoterapii poniżej). Mediana czasu ekspozycji pacjentów na enfortumab wedotyny wynosiła 4,7 miesiąca (zakres: od 0,3 do 55,7 miesiąca). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi enfortumabu wedotyny były: łysienie (47,7%), zmniejszony apetyt (47,2%), zmęczenie (46,8%), biegunka (39,1%), neuropatia obwodowa czuciowa (38,5%), nudności (37,8%), świąd (33,4%), zaburzenia smaku (30,4%), niedokrwistość (29,1%), zmniejszenie masy ciała (25,2%), wysypka plamisto-grudkowa (23,6%), suchość skóry (21,8%), wymioty (18,7%), zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (17%), hiperglikemia (14,9%), zespół suchego oka (12,7%), zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (12,7%) i wysypka (11,6%). Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) były biegunka (2,1%) i hiperglikemia (2,1%). Dwadzieścia jeden procent pacjentów trwale odstawiło enfortumab wedotyny z powodu działań niepożądanych; najczęstszym działaniem niepożądanym (≥ 2%) prowadzącym do odstawienia dawki była neuropatia obwodowa czuciowa (4,8%). Działania niepożądane prowadzące do przerwania podawania dawki wystąpiły u 62% pacjentów; najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) prowadzącymi do przerwania podawania dawki były: neuropatia obwodowa czuciowa (14,8%), zmęczenie (7,4%), wysypka plamisto-grudkowa (4%), zwiększenie aktywności aminotransferazy asparaginianowej (3,4%), zwiększenie aktywności aminotransferazy alaninowej (3,2%), niedokrwistość (3,2%) i hiperglikemia (3,2%), zmniejszona liczba neutrofilów (3%), biegunka (2,8%), wysypka (2,4%) i neuropatia obwodowa ruchowa (2,1%). Trzydzieści osiem procent pacjentów wymagało zmniejszenia dawki z powodu wystąpienia działań niepożądanych; najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) prowadzącymi do zmniejszenia dawki były: neuropatia obwodowa czuciowa (10,3%), zmęczenie (5,3%), wysypka plamisto-grudkowa (4,2%) i zmniejszony apetyt (2,1%). Enfortumab wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem: Jeżeli enfortumab wedotyny jest podawany w skojarzeniu z pembrolizumabem, przed rozpoczęciem leczenia należy zapoznać się z ChPL pembrolizumabu. Bezpieczeństwo stosowania enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem oceniano u 564 pacjentów, którzy otrzymali co najmniej jedną dawkę enfortumabu wedotyny wynoszącą 1,25 mg/kg mc. w skojarzeniu z pembrolizumabem w jednym badaniu fazy II (EV-103) oraz jednym badaniu fazy III (EV-302) (patrz punkt Działania niepożądane u pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem poniżej). Mediana czasu ekspozycji pacjentów na enfortumab wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem wynosiła 9,4 miesiąca (zakres: od 0,3 do 34,4 miesiąca). Najczęstszymi działaniami niepożądanymi enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem były: neuropatia obwodowa czuciowa (53,4%), świąd (41,1%), zmęczenie (40,4%), biegunka (39,2%), łysienie (38,5%), wysypka plamisto-grudkowa (36%), zmniejszona masa ciała (36%), zmniejszony apetyt (33,9%), nudności (28,4%), niedokrwistość (25,7%), zaburzenia smaku (24,3%), suchość skóry (18,1%), zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (16,8%), hiperglikemia (16,7%), zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej (15,4%), zespół suchego oka (14,4%), wymioty (13,3%), wysypka plamista (11,3%), niedoczynność tarczycy (10,5%) i neutropenia (10,1%). Najczęstszymi ciężkimi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) były biegunka (3%) i nieinfekcyjne zapalenie płuc (2,3%). Trzydzieści sześć procent pacjentów trwale odstawiło enfortumab wedotyny z powodu działań niepożądanych, najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) prowadzącymi do odstawienia były neuropatia obwodowa czuciowa (12,2%) i wysypka plamisto-grudkowa (2%). Działania niepożądane prowadzące do przerwania podawania dawki enfortumabu wedotyny wystąpiły u 72% pacjentów. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) prowadzącymi do przerwania podawania dawki były neuropatia obwodowa czuciowa (17%), wysypka plamisto-grudkowa (6,9%), biegunka (4,8%), zmęczenie (3,7%), nieinfekcyjne zapalenie płuc (3,7%), hiperglikemia (3,4%), neutropenia (3,2%), zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej (3%), świąd (2,3%) i niedokrwistość (2%). Działania niepożądane prowadzące do zmniejszenia dawki enfortumabu wedotyny wystąpiły u 42,4% pacjentów. Najczęstszymi działaniami niepożądanymi (≥ 2%) prowadzącymi do zmniejszenia dawki były neuropatia obwodowa czuciowa (9,9%), wysypka plamisto-grudkowa (6,4%), zmęczenie (3,2%), biegunka (2,3%) i neutropenia (2,1%). Działania niepożądane obserwowane podczas badań klinicznych enfortumabu wedotyny w monoterapii lub w skojarzeniu z pembrolizumabem lub zgłaszane po wprowadzeniu enfortumabu wedotyny do obrotu wymieniono w tym punkcie według częstości występowania. Częstość określono w następujący sposób: bardzo często (≥ 1/10); często (≥ 1/100 do < 1/10); niezbyt często (≥ 1/1000 do < 1/100); rzadko (≥ 1/10 000 do < 1/1000); bardzo rzadko (< 1/10 000); częstość nieznana (częstość nie może być określona na podstawie dostępnych danych). W obrębie każdej grupy o określonej częstości występowania objawy niepożądane są wymienione zgodnie ze zmniejszającą się ciężkością. Działania niepożądane u pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w monoterapii: Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: Często: posocznica. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Bardzo często: niedokrwistość. Nieznana1: neutropenia, gorączka neutropeniczna, zmniejszona liczba neutrofili. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: Bardzo często: hiperglikemia, zmniejszony apetyt. Nieznana1: cukrzycowa kwasica ketonowa. Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo często: neuropatia obwodowa czuciowa, zaburzenia smaku. Często: neuropatia obwodowa, neuropatia obwodowa ruchowa, neuropatia obwodowa czuciowo-ruchowa, parestezja, niedoczulica, zaburzenia chodu, osłabienie mięśni. Niezbyt często: Polineuropatia demielinizacyjna, polineuropatia, neurotoksyczność, dysfunkcja ruchowa, zaburzenia czucia, atrofia mięśni, neuralgia, porażenie nerwu strzałkowego, utrata czucia, uczucie pieczenia skóry, uczucie pieczenia. Zaburzenia oka: Bardzo często: zespół suchego oka. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Często: nieinfekcyjne zapalenie płuc/ ILD2. Zaburzenia żołądka i jelit: Bardzo często: biegunka, wymioty, nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Bardzo często: łysienie, świąd, wysypka, wysypka plamisto-grudkowa, suchość skóry. Często: wykwit polekowy, złuszczanie skóry, zapalenie spojówek, dermatoza pęcherzowa, powstawanie pęcherzy, zapalenie jamy ustnej, zespół erytrodystezji dłoniowo-podeszwowej, wyprysk, rumień, wysypka rumieniowata, wysypka plamista, wysypka grudkowa, wysypka świądowa, wysypka pęcherzykowa. Niezbyt często: uogólnione złuszczające zapalenie skóry, rumień wielopostaciowy, wysypka złuszczająca, pemfigoid, wysypka plamisto-pęcherzykowa, zapalenie skóry, alergiczne zapalenie skóry, kontaktowe zapalenie skóry, wyprzenie, podrażnienie skóry, wyprysk zastoinowy, pęcherz z krwią. Nieznana1: Martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, martwica naskórka, związane z lekiem symetryczne wyprzenie i wykwity zgięciowe. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Bardzo często: zmęczenie. Często: wynaczynienie w miejscu wlewu. Badania diagnostyczne: Bardzo często: zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zmniejszona masa ciała. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: Często: reakcje związane z wlewem. Działania niepożądane u pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem: Zakażenia i zarażenia pasożytnicze: Często: posocznica. Zaburzenia krwi i układu chłonnego: Bardzo często: niedokrwistość. Nieznana1: neutropenia, gorączka neutropeniczna, zmniejszona liczba neutrofili. Zaburzenia endokrynologiczne: Bardzo często: niedoczynność tarczycy. Zaburzenia metabolizmu i odżywiania: Bardzo często: hiperglikemia, zmniejszony apetyt. Nieznana1: cukrzycowa kwasica ketonowa. Zaburzenia układu nerwowego: Bardzo często: neuropatia obwodowa czuciowa, zaburzenia smaku. Często: neuropatia obwodowa ruchowa, neuropatia obwodowa czuciowo-ruchowa, parestezja, niedoczulica, zaburzenia chodu, osłabienie mięśni. Niezbyt często: neurotoksyczność, zaburzenia czucia, miastenia rzekomoporaźna, neuralgia, porażenie nerwu strzałkowego, uczucie pieczenia skóry. Zaburzenia oka: Bardzo często: zespół suchego oka. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: Bardzo często: nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD2. Zaburzenia żołądka i jelit: Bardzo często: biegunka, wymioty, nudności. Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej: Bardzo często: łysienie, świąd, wysypka, wysypka plamisto‑grudkowa, suchość skóry, wysypka plamista. Często: wysypka, złuszczanie skóry, zapalenie spojówek, dermatoza pęcherzowa, powstawanie pęcherzy, zapalenie jamy ustnej, zespół erytrodystezji dłoniowo-podeszwowej, wyprysk, rumień, wysypka rumieniowata, wysypka plamista, wysypka grudkowa, wysypka świądowa, wysypka pęcherzykowa, rumień wielopostaciowy, zapalenie skóry. Niezbyt często: wykwit polekowy, uogólnione złuszczające zapalenie skóry, wysypka złuszczająca, pemfigoid, kontaktowe zapalenie skóry, wyprzenie, podrażnienie skóry, wyprysk zastoinowy. Nieznana1: martwica toksyczno-rozpływna naskórka, zespół Stevensa-Johnsona, martwica naskórka, związane z lekiem symetryczne wyprzenie i wykwity zgięciowe. Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej: Często: zapalenie mięśni. Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania: Bardzo często: zmęczenie. Często: wynaczynienie w miejscu wlewu. Badania diagnostyczne: Bardzo często: zwiększona aktywność aminotransferazy alaninowej, zwiększona aktywność aminotransferazy asparaginianowej, zmniejszona masa ciała. Często: lipaza podwyższona. Urazy, zatrucia i powikłania po zabiegach: Często: reakcje związane z wlewem. 1 Na podstawie danych zgromadzonych na całym świecie po wprowadzeniu produktu do obrotu. 2 Obejmuje: zespół ostrej niewydolności oddechowej, autoimmunologiczną chorobę płuc, chorobę płuc o podłożu immunologicznym, śródmiąższową chorobę płuc, zmętnienie płuc, organizujące się zapalenie płuc, zapalenie płuc, zwłóknienie płuc, toksyczność płucną i sarkoidozę. Opis wybranych działań niepożądanych: Immunogenność: Łącznie 697 pacjentów zbadano w kierunku immunogenności enfortumabu wedotyny podanego w dawce 1,25 mg/kg mc. w monoterapii; 16 pacjentów potwierdzono jako dodatnich pod względem obecności przeciwciał przeciwlekowych (ang. Anti-Drug Antibodies, ADA) w punkcie wyjściowym, a spośród pacjentów ujemnych w punkcie wyjściowym (N = 681), łącznie 24 (3,5%) było później dodatnich. Łącznie 490 pacjentów zbadano w kierunku immunogenności enfortumabu wedotyny po podawaniu enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem; 24 pacjentów potwierdzono jako dodatnich pod względem obecności ADA w punkcie wyjściowym, a spośród pacjentów ujemnych w punkcie wyjściowym (N = 466), łącznie 14 (3%) było później dodatnich. Częstość występowania przeciwciał przeciwko enfortumabowi wedotyny wywołanych leczeniem była spójna z oceną po podawaniu enfortumabu wedotyny w monoterapii oraz w skojarzeniu z pembrolizumabem. Ze względu na ograniczoną liczbę pacjentów, u których potwierdzono obecność przeciwciał przeciwko produktowi leczniczemu Padcev, nie można wyciągnąć wniosków dotyczących możliwego wpływu immunogenności na skuteczność, bezpieczeństwo stosowania i farmakokinetykę produktu. Reakcje skórne: W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w monoterapii reakcje skórne wystąpiły u 57% (452) spośród 793 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Reakcje skórne o ciężkim nasileniu (stopień 3. lub 4.) wystąpiły u 14% (108) pacjentów i większość z tych reakcji obejmowała wysypkę plamisto-grudkową, zapalenie jamy ustnej, wysypkę rumieniowatą, wysypkę lub wykwit polekowy. Mediana czasu do wystąpienia reakcji skórnych o ciężkim nasileniu wynosiła 0,7 miesiąca (zakres od 0,1 do 8,2 miesiąca). Ciężkie reakcje skórne wystąpiły u 4,3% (34) pacjentów. Wśród pacjentów, u których wystąpiły reakcje skórne i dla których były dostępne dane dotyczące ustąpienia (N = 366), u 61% objawy ustąpiły całkowicie, u 24% uzyskano częściową poprawę, a u 15% nie wystąpiła poprawa w momencie ostatniej oceny. Spośród 39% pacjentów z resztkowymi reakcjami skórnymi podczas ostatniej oceny 38% miało zdarzenia stopnia ≥ 2. W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem reakcje skórne wystąpiły u 70% (392) spośród 564 pacjentów, a większość tych reakcji skórnych obejmowała wysypkę plamisto-grudkową, wysypkę plamistą oraz wysypkę grudkową. Ciężkie (stopnia 3. lub 4.) reakcje skórne wystąpiły u 17% (97) pacjentów (stopnia 3.: 16%, stopnia 4.: 1%). Mediana czasu do wystąpienia ciężkich reakcji skórnych wynosiła 1,7 miesiąca (zakres: od 0,1 do 17,2 miesiąca). Wśród pacjentów, u których wystąpiły reakcje skórne i którzy mieli dane dotyczące ustąpienia (N = 391), u 59% objawy ustąpiły całkowicie, u 30% uzyskano częściową poprawę, a u 10% nie wystąpiła poprawa w momencie ostatniej oceny. Spośród 41% pacjentów z resztkowymi reakcjami skórnymi w momencie ostatniej oceny 27% miało zdarzenia stopnia ≥ 2. Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD: W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w monoterapii nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD wystąpiło u 26 (3,3%) spośród 793 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Mniej niż 1% pacjentów doświadczyło ciężkiego (stopień 3. lub 4.) nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD (stopień 3.: 0,5%, stopień 4.: 0,3%). Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD doprowadziło do przerwania leczenia enfortumabem wedotyny u 0,5% pacjentów. Nie było zgonów z powodu nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD. Mediana czasu do wystąpienia nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD dowolnego stopnia wynosiła 2,7 miesiąca (zakres od 0,6 do 6,0 miesięcy), a mediana czasu trwania nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD wynosiła 1,6 miesiąca (zakres od 0,1 do 43,0 miesięcy). Spośród 26 pacjentów, u których wystąpiło nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD, u 18 (30,8%) objawy ustąpiły. W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD wystąpiło u 58 (10,3%), spośród 564 pacjentów. Ciężkie (stopnia 3. lub 4.) nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD wystąpiło u 20 pacjentów (stopnia 3.: 3,0 %, stopnia 4.: 0,5%). Nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD doprowadziło do przerwania leczenia enfortumabem wedotyny u 2,1% pacjentów. U dwóch pacjentów nieinfekcyjne zapalenie płuc/ILD zakończyło się zgonem. Mediana czasu do wystąpienia jakiegokolwiek stopnia nieinfekcyjnego zapalenia płuc/ILD wynosiła 4 miesiące (zakres: od 0,3 do 26,2 miesiąca). Hiperglikemia: W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w monoterapii hiperglikemia (stężenie glukozy we krwi > 13,9 mmol/l) wystąpiła u 17% (133) spośród 793 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Ciężkie zdarzenia hiperglikemii wystąpiły u 2,5% pacjentów, u 7% pacjentów wystąpiła ciężka (stopnia 3. lub 4.) hiperglikemia, a u 0,3% pacjentów nastąpił zgon, u jednego pacjenta hiperglikemia a u drugiego kwasica ketonowa cukrzycowa. Częstość występowania hiperglikemii stopnia 3.-4. systematycznie rosła u pacjentów z wyższym wskaźnikiem masy ciała i u pacjentów z większym stężeniem hemoglobiny A1C (HbA1c) w punkcie wyjściowym. Mediana czasu do wystąpienia hiperglikemii wynosiła 0,5 miesiąca (zakres od 0 do 20,3). Wśród pacjentów, u których wystąpiła hiperglikemia i dla których były dostępne dane dotyczące ustąpienia (N = 106), u 66% objawy ustąpiły całkowicie, u 19% nastąpiła częściowa poprawa, a u 15% nie wystąpiła poprawa w momencie ostatniej oceny. Spośród 34% pacjentów z resztkową hiperglikemią podczas ostatniej oceny 64% miało zdarzenia stopnia ≥ 2. Neuropatia obwodowa: W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w monoterapii neuropatia obwodowa wystąpiła u 53% (422) spośród 793 pacjentów leczonych enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Pięć procent pacjentów doświadczyło ciężkiej (stopień 3. lub 4.) neuropatii obwodowej, w tym zdarzeń czuciowych i ruchowych. Mediana czasu do wystąpienia neuropatii obwodowej stopnia ≥ 2. wynosiła 4,6 miesiąca (zakres od 0,1 do 20,2). Wśród pacjentów, u których wystąpiła neuropatia i dla których były dostępne dane dotyczące ustąpienia (N = 340), u 14% objawy ustąpiły całkowicie, u 46% nastąpiła częściowa poprawa, a u 41% nie wystąpiła poprawa w momencie ostatniej oceny. Spośród 86% pacjentów z resztkową neuropatią podczas ostatniej oceny 51% miało zdarzenia stopnia ≥ 2. Zaburzenia oka: W badaniach klinicznych enfortumabu wedotyny w monoterapii 30% pacjentów miało zespół suchego oka w trakcie leczenia enfortumabem wedotyny w dawce 1,25 mg/kg mc. Leczenie przerwało 1,3% pacjentów, a 0,1% trwale przerwało leczenie z powodu zespołu suchego oka. Ciężki (stopnia 3.) zespół suchego oka wystąpił jedynie u 3 pacjentów (0,4%). Mediana czasu do wystąpienia zespołu suchego oka wynosiła 1,7 miesiąca (zakres od 0 do 30,6 miesiąca). Specjalne grupy pacjentów: Pacjenci w podeszłym wieku: Enfortumab wedotyny w skojarzeniu z pembrolizumabem oceniano u 173 pacjentów < 65 roku życia i 391 pacjentów ≥ 65 roku życia. Ogólnie częstość występowania zdarzeń niepożądanych była wyższa u pacjentów w wieku ≥ 65 lat w porównaniu z pacjentami w wieku < 65 lat, szczególnie w przypadku ciężkich zdarzeń niepożądanych (odpowiednio 56,3% i 35,3%) oraz zdarzeń ≥ stopnia 3. (odpowiednio 80,3% i 64,2%), podobnie jak w grupie kontrolnej otrzymującej chemioterapię. Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych: Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, Al. Jerozolimskie 181C, PL-02 222 Warszawa, tel.: +48 22 4921 301, faks: +48 22 4921 309, Strona internetowa: https://smz.ezdrowie.gov.pl. Podmiot odpowiedzialny: Astellas Pharma Europe B.V., Sylviusweg 62, 2333 BE Leiden, Holandia. Numery pozwoleń na dopuszczenie do obrotu: EU/1/21/1615/001-002 – wydane przez Komisję Europejską. Kategoria dostępności: Produkt leczniczy wydawany na receptę do zastrzeżonego stosowania – Rpz. Charakterystyka Produktu Leczniczego dostępna na stronie internetowej Europejskiej Agencji Leków http://www.ema.europa.eu lub na stronie www.astellas.com/pl/product-introductions/charakterystyki-produktow-leczniczych. MAT-PL-PAD-2024-00077 | Październik 2024
The best science for better lives Read our Commissions The Lancet Oncology’s editors work with academic partners to identify the most pressing issues in oncology—across science, medicine, and global health—with the aim of providing recommendations to change public policy or improve practice. Read our recent clinical and global health Commissions: • Radiotherapy and theranostics, September, 2024 • Global Cancer Surgery, November, 2023 • European Groundshot—addressing Europe's cancer research challenges, November, 2022 www.thelancet.com/commissions/oncology
The Lancet Oncology 125 London Wall, London EC2Y 5AS, UK T +44 (0) 20 7424 4950 F +44 (0) 18 6585 3017 The Lancet—New York 230 Park Avenue, Suite 800, New York, NY 10169, USA T +1 212 633 3810 F +1 212 633 3853 The Lancet—Beijing Unit 1–6, 7F, Tower W1, Oriental Plaza, Beijing 100738, China T + 86 10 85208872 F + 86 10 85189297 www.thelancet.com/oncology Editor/Publishing Director David Collingridge Deputy Editor Katherine Gourd Senior Editors Cheryl Lai Smriti Patodia Jamie Prowse Cheryl Reeves Managing Editors Lucy Banham Hannah Jones Senior Deputy Managing Editors Tim Dehnel Helen Penny Laura Pryce Deputy Managing Editors Ashley Cooper Kayleigh Hook Gabriella Merry Senior Assistant Editors Asma’a Adjerid, Stephanie Becker, Jonathan Blott, Jenna Bolingbroke, Rachel Bone, Priya Chudasama, Poppy Craig, Jessica Dwyer, Sarah Farley, Mariam Faruqi, Carrie Fielden, Harsimran Flora, Elizabeth Francis, Rebecca Gamble-Milner, Danielle Gash, Kitty Graham, Rhiannon Howe, Matthew Ilsley, Tanzina Islam, Anna Johnson, Eleftheria Kyriacou, Maria Marais, Gabriella Merry, Genevieve Pascal, Paula Preyzner, Jamie Prowse, Aimee Ramgolam, Anya Sharman, Katy Sheen, Lauren Southwell, Ashley Steeper, Neelan Umaskanth, Sylvia Warren, Chris Wortley Assistant Editors Phoebe Ashley-Norman, Anna Broszkiewicz, Alice Clarke, Kat Cookson, Charlotte Day, Matthew Evans, Emma Fabiani, Sam Griffiths, Sarah Ivins, Claire Lenahan, Jessica Pope, Muhammad Rahman, Victoria Reid, Helen Reiderman, Kate Wilcock, Hannah Wood Asia Senior Executive Editor Helena Hui Wang (Beijing) Publisher/Editorial Director Richard Horton Edition ROW The Lancet is a trade mark of Elsevier Limited. For e-pages go to www.thelancet.com/oncology Peer reviewed and fast-tracked to publication in 10 weeks See www.thelancet.com for supplementary material See www.thelancet.com for podcast Version verified by CrossMark Open Access article Information for Authors See www.thelancet.com/authors/oncology/ authorinfo for guidelines for authors. Ombudsperson Sally Marshall (c/o The Lancet or ombudsperson@lancet.com) Editorial 1 Prioritising oral health in cancer care Comment 2 Optimising therapy and avoiding overtreatment in breast cancer N L Henry 3 Full-dose SBRT for the primary tumour in stage III NSCLC: a promising and safe way to selective dose escalation? C Le Pechoux and others 5 Hodgkin lymphoma therapy: minimising clinical and biological harms S Viviani, C Tarella 7 Strengthening medical imaging capacity: the time is now H Hricak and others 9 Evidence for a reduction in number of cycles of immune checkpoint inhibitors A-H Bazarbachi and others 12 Neoadjuvant or perioperative therapy for melanoma metastasis in clinical practice: an international survey A Hauschild and others Correspondence e1 Molecular imaging targeting carbonic anhydrase 9 in clear-cell renal cell carcinoma: more than meets the eye A Larcher and others e2 Risk-prediction models and clinical challenges in the ROCkeTS study B Feng and others; S M Crawford; S Sundar and others e6 Electronic patient-reported outcomes for CAR T-cell therapies K Lapen and others e7 Non-inferiority trials: tyranny or good governance? B Freidlin, E L Korn; I F Tannock and others e9 FNAB samples with the STRAT4 assay for breast cancer diagnosis L Li ; D L Ng and others Corrections e11 Correction to Lancet Oncol 2024; 25: 1625–34 e11 Correction to Lancet Oncol 2024; published online Dec 12. https://doi.org/10.1016/S14702045(24)00719-8 News 15 Carcinogenicity of hydrochlorothiazide, voriconazole, and tacrolimus V J Cogliano and others 17 Lung cancer rates highest among British Bangladeshi men E Gourd 18 Bangladesh faces serious air pollution crisis M Das 19 Smoke-free generation a step closer in the UK T Kirby 20 Africa renews commitment to an accelerated plan to end cervical cancer by 2030 M Makoni 21 Pharmacy closures in the USA and Europe S Devi 22 Prior authorisation can harm patients with cancer in the USA K Gruber e12 Pesticide exposure and increased risk of breast cancer for women in rural Brazil K Gruber Perspectives 23 Pioneers Carolyn Taylor and Global Focus on Cancer C Reeves and others 24 The Arts I‘m Still Me: the many faces of cancer R Stirrups (Continues on next page) Volume 26 · Issue 1 · January 2025 Cover Dee, South Africa, 2010 Carolyn Taylor with permission of the person depicted
International Advisory Board Ajay Aggarwal Nathalie Albert Saleh Alessy Othman Al-Sawaf Chris Booth Girish Chinnaswamy Matthew Clark Elena Elez Ana-Maria Forsea Naomi Haas Lizza Hendriks Hedvig Hricak Maria Kyrgiou Mark Lawler Alexander Louie Hisham Mehanna Shilpa Murthy Wil Ngwa Christian Ntizimira Mafalda Oliveira Yeon-Hee Park Jaap Reijneveld Carlos Rodriguez-Galindo Mike Sathekge Manju Sengar Winnie So Isabelle Soerjomataram Sudha Sundar Dario Trapani Laila Tutunji Winette van der Graaf Lonneke van de Poll Rui-Hua Xu (Continued from previous page) If you would like to respond to an article published in The Lancet Oncology, please submit your correspondence online at: www.editorialmanager.com/ thelancetoncology For e-pages go to www.thelancet.com/oncology Peer reviewed and fast-tracked to publication in 10 weeks See www.thelancet.com for supplementary material See www.thelancet.com for podcast Version verified by CrossMark Open Access article Articles 27 De-escalated neoadjuvant weekly nab-paclitaxel with trastuzumab and pertuzumab versus docetaxel, carboplatin, trastuzumab, and pertuzumab in patients with HER2-positive early breast cancer (HELEN-006): a multicentre, randomised, phase 3 trial X-C Chen and others 37 Single-modality endocrine therapy versus radiotherapy after breast-conserving surgery in women aged 70 years and older with luminal A-like early breast cancer (EUROPA): a preplanned interim analysis of a phase 3, non-inferiority, randomised trial I Meattini and others 51 Colorectal cancer incidence trends in younger versus older adults: an analysis of population-based cancer registry data H Sung and others 64 Belzutifan plus cabozantinib as first-line treatment for patients with advanced clear-cell renal cell carcinoma (LITESPARK-003): an open-label, singlearm, phase 2 study T K Choueiri and others 74 Brain radiotherapy combined with camrelizumab and platinum-doublet chemotherapy for previously untreated advanced non-small-cell lung cancer with brain metastases (C-Brain): a multicentre, single-arm, phase 2 trial Y Xu and others 85 Primary lung tumour stereotactic body radiotherapy followed by concurrent mediastinal chemoradiotherapy and adjuvant immunotherapy for locally advanced non-small-cell lung cancer: a multicentre, single-arm, phase 2 trial J H Heinzerling and others 98 The genomic and clinical consequences of replacing procarbazine with dacarbazine in escalated BEACOPP for Hodgkin lymphoma: a retrospective, observational study A Santarsieri and others 110 Safety and activity of CTX130, a CD70-targeted allogeneic CRISPR-Cas9-engineered CAR T-cell therapy, in patients with relapsed or refractory T-cell malignancies (COBALT-LYM): a single-arm, openlabel, phase 1, dose-escalation study S P Iyer and others 123 The landscape of primary mismatch repair deficient gliomas in children, adolescents, and young adults: a multi-cohort study L Negm and others 136 Deep learning using histological images for gene mutation prediction in lung cancer: a multicentre retrospective study Y Zhao and others Review e13 Pulmonary neuroendocrine neoplasms: the molecular landscape, therapeutic challenges, and diagnosis and management strategies T Sen and others e34 Advances and challenges in precision imaging H Hricak and others Policy Review e46 The changing global landscape of national cancer control plans Y Romero and others e55 Integrating cancer into crisis: a global vision for action from WHO and partners R Casolino and others Volume 26 · Issue 1 · January 2025
ETR/EGS/ATO/OSP/SUN/ONCO/APMO/MP/2023/12/00033 ondansetron ondansetron ondansetron Atossa_logo 3D Atossa_logo_ at Atossa_logo_wide_3D Atossa_logo_wide_ at
Get connected Register to receive free content alerts from The Lancet Oncology. www.thelancet.com/user/register The best science for better lives
Editorial 1 www.thelancet.com/oncology Vol 26 January 2025 For more on the global burden of oral cancer see https://www. wcrf.org/preventing-cancer/ cancer-statistics/mouth-andoral-cancer-statistics/ For more on oral cancer in the UK see https://www. dentalhealth.org/ thestateofmouthcancer For more on oral cancer attributable to smokeless tobacco and areca nut consumption see Articles Lancet Oncol 2024; 25: 1413–23 For the Mouth Cancer Charter see https://www.dentalhealth. org/Handlers/Download. ashx?IDMF=80e7c9c1-149d42e5-ae47-8ef532d619c9 For the new NHS guidance see https://www.england.nhs.uk/ long-read/oral-healthcareprovision-for-cancer-pathways For more on the WHO global oral health meeting see https:// www.who.int/news-room/ events/detail/2024/11/26/ default-calendar/who-globaloral-health-meeting--universalhealth-coverage-for-oral-healthby-2030 For more on the role of dentists in oral cancer detection see News Lancet Oncol 2007; 8: 575 For more on the research project on facial prostheses see Perspectives page 24 Sebastian Condrea/Getty Images Prioritising oral health in cancer care Although oral cancers rank outside the top ten most common cancers worldwide, this group of cancers still contributes a substantial disease burden. In 2022, more than 350 000 new cases and 180 000 deaths due to oral cancer were recorded globally, and in Papua New Guinea and Bangladesh, oral cancer is the second most common cancer. The disease burden is also rising; for example, the UK saw a 38% increase in new cases in the decade leading up to 2022. Oral cancers are more common in men than women and in people older than 60 years, but the prevalence is increasing in women and in younger people. Successful smoking control measures might have helped reduce the rates of oral cancers attributable to smoking tobacco—a major risk factor. However, other forms of tobacco consumption remain prevalent in many countries, with an estimated one in three cases of oral cancer worldwide due to smokeless tobacco or areca nut consumption. Other risk factors, such as alcohol use and human papillomavirus infection, are also contributing to the increasing burden of oral cancers. Awareness of the symptoms and major risk factors of oral cancers remains low, and diagnosis often occurs at later stages, leading to poor outcomes. In efforts to improve care for patients with oral cancers in the UK, the charity Oral Health Foundation launched a Mouth Cancer Charter at the UK House of Commons in November, 2024. The new Charter proposes policy interventions to help address the rising prevalence of oral cancer in the UK, including a government-funded public education campaign, specific training of health professionals, free dental care for patients with oral cancer, and improvements to referral pathways and diagnostics. While its effects remain to be seen—the Charter is currently inviting signatories—this manifesto is one of a few recent developments aiming to improve care for this patient population. Also in the UK, new guidance on oral health in the cancer care pathway was published by NHS England on Dec 2, 2024. The guidance aims to provide equitable access to oral health care for patients with cancer for whom this is a high priority, such as patients with head and neck cancer or those receiving radiotherapy to the jaw. As there are currently no specific provisions for oral care for these patients, the new guidance proposes workflows and referral checklists and forms to ensure that patients are swiftly referred to a dental care team or other health professionals as appropriate. The absence of existing guidance suggests that oral health in patients with various cancers is overlooked, even within established health systems. Creation of these guidelines is a positive step forward and the wider health community appears to be paying more attention to the crucial field of oral health and disease. WHO led the first global oral health meeting in Bangkok, Thailand, on Nov 26–29, 2024, in which member states adopted the Bangkok Declaration of “no health without oral health”. The declaration emphasises the need to step up efforts to promote oral health and prevent oral diseases, including oral cancers, and calls on countries to prioritise oral disease prevention and to integrate affordable oral health into universal health coverage. Importantly, dentists play a vital role in detection of oral cancer. For example, in the UK, most dentists check for signs of oral cancer during dental appointments and can refer patients to specialists if cancer is suspected. Equitable access to dental care within and between countries is therefore needed to provide this vital pathway in oral cancer detection. Another unique and problematic aspect of oral cancers is the profound effect that the disease and its treatment can have on a patient’s wellbeing. The location of oral cancers combined with the nature of their treatment can alter a patient’s facial appearance and affect functions such as speech and ability to eat and drink, with distinctive and lasting negative consequences for patients’ quality of life. The I’m Still Me research project explored the benefit of wider access to facial prostheses for cancer survivors and reducing the prejudice felt by survivors due to poor public understanding of facial differences. In collaboration with artists, this research was presented in a moving collection of portraits and stories from patients affected by head and neck cancer. With rates of oral cancer expected to rise, initiatives to increase awareness of the disease among the public, policy makers, and health professionals are much needed, as are provisions for oral health care for these patients. Engagement from all stakeholders is essential to ensure a truly multidisciplinary approach to improve outcomes and experiences of patients with oral cancer. “No health without oral health” is just as relevant to patients who have cancer as those who do not. ■ The Lancet Oncology
RkJQdWJsaXNoZXIy MTk3NTQxMg==